Resultados

Moitas Grazas por tanto Soli

Querido amigo, te conocí por casualidad, ser una niña “trasto” y muy competitiva hizo que me gustaras mucho, ahora a mis 33, me despido de ti.

Con esta frase comeza Soli Pereira unha despedida que a través das redes sociais compartía no día de onte e a través da cal, anunciaba a súa retirada da competición.

Co seu adeus, ponse un punto e peche a unha gran traxectoria deportiva chea de éxitos, nas que por encima de todos eles, sempre quedará o seu formidable compromiso, actitude e maneira de entender o deporte.

A cabalo entre as federacións de Canarias e de Galicia, foi quen de imprimir co seu carácter humilde e traballador unha seña de identidade entre todos aqueles que a coñeceron. Con nós compartiría momentos moi importantes como as súas sempre destacadas e determinantes actuacións ca Selección Galega tanto no campo a través como na pista ao aire libre. Tamén poidemos disfrutar dos seus logros internacioanais que a levarían a ser campiona continental de cros por relevos mixtos ou campioa iberoamericana. A nivel nacional despídese con oito títulos de España de Milla en ruta e dous campionatos nacionais sobre a proba dos 1.500 m sendo esta última distancia sobre a que acredita o récord galego absoluto cun rexistro de 4:06.39 ao igual que sobre os 1.000 m. con 2:45.37.

Desde a familia do atletismo galego expresamos o noso recoñecemento e admiración a toda a súa traxectoria deportiva mantida, desexándolle de igual modo, toda a sorte do mundo nos seus novos proxectos.

Reproducimos a súa despedida íntegra que compartía nas RRSS:

Querido amigo, te conocí por casualidad, ser una niña “trasto” y muy competitiva hizo que me gustaras mucho, ahora a mis 33, me despido de ti.
Has sido el pentagrama de mi vida y me ha gustado mucho crear una melodía pero ya no quiero seguir colocando más notas.
Es un hasta siempre con mucho agradecimiento, con las heridas curadas, sin rencores y orgullosa de mi largo camino hasta aquí.
Quien le hubiera dicho a aquella niña que correteaba descalza por los campos de la “Quinta da Torre” de la que cuidaban sus abuelos Rosa y Manuel que haría de su pequeño don su profesión, aunque ellos no lo entendieran como un trabajo.
Eres un deporte humilde, muy noble y te he disfrutado y sufrido de la manera más honrada que se pueda hacer, lo juro!
He vivido experiencias increíbles, momentos irrepetibles y conocido a personas maravillosas.
También he sufrido y llorado mucho, en fin, todo en la vida tiene su parte amarga pero con lo “lambona” que soy, me quedaré solo con lo dulce porque los rasguños que me haya podido hacer eran parte del negocio.

He sido muy afortunada y me he sentido tan especial.
Me llevo grandes momentos que estarán grabados en mi memoria, de esos imborrables.
Me has llenado de valores, de aprendizajes y de vivencias que me servirán para toda la vida porque aunque me vaya seguiré siendo atleta de corazón, siempre.
Quisiera agradecer a quienes han formado parte de mi carrera deportiva desde mis inicios en la isla de Fuerteventura. A mi club y compañer@s del Eamj Playas de Jandia en el que me formé, forjándome como una atleta de club. Al Bikila Club con el que conocí el deporte de élite y terminando con mi Valencia al que siento como mi familia y al que voy a echar tanto de menos. Habéis sido muy importantes para mi.
A mis entrenadores, desde Fran Herrera quien me sacó del colegio de la Lajita hasta mi “papichulo” Carlos Landin, con el que conseguí mis mayores logros deportivos y con el que he podido soñar muy alto. Gracias por tu tiempo y dedicación y sobre todo por respetar que mi felicidad está por encima de cualquier objetivo atlético. Te quiero mucho!
También me gustaría agradecer a todos los que habéis sido mis cómplices: fisios, preparadores,representantes, rivales, aficionados fieles, organizadores, a las dos federaciones que he representado con orgullo Canarias y Galicia. Compañeros de agonías y alegrías, familia, amigos de mi corazón, gracias por estar a mi vera, a pesar de ser un completo desastre!
Y ya para terminar mi “chapita”, me gustaría dedicar unas palabras, si de algo valen las de ya una atleta retirada, al futuro. El atletismo es maravilloso, disfrutadlo sin compararos, con humildad porque no somos tan importantes y como una buena amiga me dijo un día: “Las expectativas que tienen los demás de ti no son tú responsabilidad”.
Sed felices! Gracias de corazón!

Compartir: